Ton van Reen is al zestig jaar actief als schrijver. Bibliotheek Maas en Peel en Heemkundevereniging Helden organiseren een expositie rondom zijn veertigjarig schrijverschap. Deze zal van 19 oktober tot en met 29 november in het Huis van de Gemeente aan het Wilhelminaplein in Panningen te zien zijn.
Ton van Reen
Als journalist, onder meer voor de Volkskrant, reisde Ton van Reen de hele wereld af. In Afrika werd hij getroffen door de armoede en begon hij enkele projecten ter bestrijding van de armoede, waaronder de Stichting Lalibela in Ethiopië, die hij in 1999 samen met zijn zoon David oprichtte.
In 1965 debuteerde hij met zijn gedichtenbundel ‘Vogels’. Vanaf dat jaar schreef Van Reen in totaal 32 luisterspelen voor de radio. Een jaar later verscheen zijn eerste roman: ‘Geen oorlog’. Zijn eerste kinderboek, de verhalenbundel ‘De toverring en andere heksenverhalen’, kwam in 1985 uit. Hij schreef meer dan tachtig boeken: romans, verhalen, reisverslagen, gedichten en jeugdboeken. Bekend zijn de vier jeugdboeken over de Bokkenrijders: ‘Ontsnapt aan de galg’ (1986), ‘Vurige ruiters’ (1989), ‘De gesel van het zwarte goud’ (1992) en ‘Het loon van de duivel’ (1994). Deze boeken zijn in 1994 verfilmd tot de televisieserie ‘De Legende van de Bokkenrijders’.
Zijn œuvre voor de volwassen lezer speelt zich deels af in Noord-Limburg, de streek waar Van Reen opgroeide. Zijn schildering van het naoorlogse dorpsleven en katholicisme is een equivalent van wat Jan Wolkers en Maarten ’t Hart deden voor het strenge en bekrompen protestantisme van hun jeugd; bij Van Reen echter ontbreekt iedere rancune. Bekend zijn onder meer de romans ‘Het winterjaar’ (1986), ‘Roomse meisjes’ (1990), ‘Brandende mannen’ (1997), ‘Gevallen ster’ (1999), ‘De novelle Thuiskomst’ (1988) en de verhalenbundel ‘In het donkere zuiden’ (1988). Deze werken werden in 2005 opgenomen in de verzamelbundel ‘Rijke levens’. De laatste grote roman van Ton van Reen in dit genre is ‘Gestolen jeugd’ (2001), een titel die verwijst naar de ervaringen van enkele jonge mensen gedurende de oorlogsjaren in Limburg en Duitsland. Ook schreef hij het boek ‘Vlucht voor het vuur’, over de heksenprocessen in Limburg, dat in 1998 uitkwam. Over de arme arbeidersklasse in Maastricht eind 19e eeuw schreef hij het boek ‘De Lichtverkoper’. Hij schreef ook veel kinderboeken, waaronder leer- en leesboeken voor het basisonderwijs voor uitgeverij Zwijsen. Een aantal kinderboeken werden vertaald in het Duits en Frans. Voor het Natuurhistorisch Museum in Maastricht schreef hij ‘Jij bent een lekker dier’.
In 2007 verscheen zijn verzameld werk in twee kloeke delen: ‘Verzameld Prozawerk deel 1 + 2’. In 2016 verscheen de roman ‘De verdwenen stad’ en in 2017 de roman ‘Dochters’.
In 1988 kreeg Van Reen de Halewijn-literatuurprijs van de stad Roermond voor zijn complete œuvre. In 2002 ontving hij de Cultuurprijs van de gemeente Peel en Maas. In 2003 werd Ton van Reen benoemd tot Ridder in de Orde van de Nederlandse Leeuw.
Tentoonstelling
De tentoonstelling die van 19 oktober tot en met 29 november in het Huis van de Gemeente in Panningen te zien zal zijn, is te bezoeken op maandag (8.30-19.00u), dinsdag tot en met vrijdag (8.30-17.00u) en op zaterdag (8.30-12.00u).