Stichting Deportatie Oktober 1944 Noord- en Midden-Limburg
De Stichting Deportatie Oktober 1944 Noord- en Midden-Limburg werd opgericht in 1994, het jaar van de vijftigste herdenking van de deportaties en dwangarbeid. Ook toen greep men die gelegenheid aan om het leed van de dwangarbeiders onder de aandacht te brengen. Uit de gesprekken met veel slachtoffers bleek dat er een grote behoefte bestond om hun geschiedenis voor het nageslacht op te tekenen. De historicus Fred Cammaert ging aan de slag om een historisch verantwoord boek te maken. Om dat alles te kunnen betalen, werd de stichting opgericht.
Na het verschijnen van het boek Sporen die bleven in 1996, wilde de stichting zich eigenlijk opheffen, maar ze bleek zoveel teweeggebracht te hebben bij de slachtoffers en hun verwanten, dat de stichting in stand gehouden werd om de belangen van de ex-dwangarbeiders te blijven behartigen. Naar de overheid toe, naar de jeugd en zelfs over de grens heen.
Allerlei activiteiten werden er ontplooid, zoals de organisatie van reizen naar de plekken waar in 1944-1945 veel dwangarbeiders tewerkgesteld waren geweest. Hoewel veel dwangarbeiders met tegenzin naar die plaatsen terugkeerden, waren zij achteraf gelukkig dat ze geweest waren. Het maakte het leven met hun verdriet een beetje draaglijker nu ze in Duitsland mensen ontmoet hadden die zich hun lot aantrokken.
Na het succes van het boek Sporen die bleven besloot de stichting ook een boek voor de jeugd (met een bijbehorend lespakket) te laten vervaardigen. De Noord-Limburgse schrijver Ton van Reen schreef in opdracht van de stichting de jeugdroman Gestolen jeugd, waarin de ervaringen van één jonge dwangarbeider symbool staat voor het leed van alle anderen.
Daarna wilde het bestuur - grotendeels bestaande uit dwangarbeiders en tijdgenoten - alsnog de stichting opheffen. Dat stuitte echter op zoveel bezwaren van dwangarbeiders en andere betrokkenen, dat een jonge ploeg de fakkel overnam. Sinds 2001 hebben deze kinderen en zelfs een kleinkind en een achterkleinkind van een dwangarbeider de belangen van deze zo vaak vergeten groep zo goed mogelijk behartigd.
Naast het lopende herdenkingsproject ging het onder andere om ondersteuning bij de aanvragen bij het Duitse Wiedergutmachungs-fonds, het verder uitbouwen van de educatieve activiteiten en de contacten met Duitsland, het organiseren van tentoonstellingen en het uitgeven van een halfjaarlijkse nieuwsbrief.
De activiteiten van de stichting werden geheel gefinancierd uit projectsubsidies en voornamelijk donaties van mensen die de stichting een warm hart toedroegen. Donateurs werd gevraagd minimaal € 15 per jaar te schenken. In ruil daarvoor kregen zij de nieuwsbrief thuisgestuurd.
In 2015 is de stichting definitief opgeheven. Het omvangrijke archief is overgedragen aan de Heemkundevereniging Helden. De website www.kerkrazzia.nl kon met het batige saldo van de stichting nog 5 jaar in de lucht worden gehouden. Nu ook deze periode voorbij is, maakt de heemkundevereniging via deze pagina het oude archiefmateriaal voor het publiek toegankelijk. Ook worden oude documenten gedigitaliseerd en geleidelijk aan aan deze pagina toegevoegd. Zodat de herinnering aan het leed dat onze (voor-) ouders hebben moeten meemaken nooit verloren gaat.